In eerdere publicaties heb ik al aannemelijk gemaakt dat de grondwet burger eigenlijk maar bar weinig zekerheid verschaft. De grondrechten toegekend aan de burger staan in artikel 1 tot en met 23. Artikelen 1 tot en met 21 zijn al behandeld in de eerdere artikelen
Artikel 22. Lid 1. De overheid treft maatregelen ter bevordering van de volksgezondheid. Lid 2. Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid. Lid 3.Zij schept voorwaarden voor maatschappelijke en culturele ontplooiing en voor vrijetijdsbesteding.
Wederom een sociaal grondrecht en wederom geen enkel voorbehoud. Dit artikel mandateert vergaand marktverstorend overheidsingrijpen in diverse sectoren van de economie. Welke daardoor duurzaam zijn ontwricht, De huizenmarkt is verrot, de kosten van de gezondheidszorg exploderen. En er is cultureel verval. Het heeft niets met individuele grondrechten te maken die de burger juist dienen te beschermen tegen schadelijk overheidsingrijpen. Het mandateert en institutionaliseert dit ingrijpen juist. Hoe fout kan het zijn? Het hoort helemaal niet thuis bij de grondrechten maar hoort thuis in het grondwet hoofdstuk vercollectivisering der economie.
Iedere sector waar de overheid veel te vertellen heeft stagneert. En de kosten exploderen. Neem de gezondheidszorg. De grotendeels van overheidsinvloeden verstoken onderdelen floreren en bieden de burger steeds meer waar voor steeds minder geld. Cosmetische chirurgie is steeds goedkoper en beter geworden. Slechts bij de borst implantaten, waar juist weer staatsinvloed is op de goedkeuring daarvan, zijn soms vergaande problemen geconstateerd. De overheid stelde regels en vergunningen op, de markt voldeed, en de gevolgen van lekkende implantaten zijn intussen bekend. De opticiens zijn erin geslaagd brillen steeds goedkoper aan te bieden, contact lenzen zijn van een onbetaalbaar product voor de elite tot een wegwerpproduct geworden. Laser technologie maakt brillen overbodig voor een bescheiden bedrag. De overheid biedt schijnoplossingen en frustreert de welvaart en de markt.
De gesubsidieerde culturele ontplooiing heeft ons pareltjes gebracht als met roestige spijkers doorboorde mariabeelden en performance art waar een kunstenaar zijn anale maagdelijkheid verliest op een podium te midden van kunstminnende toeschouwers.
Artikel 23. Lid 1. Het onderwijs is een voorwerp van de aanhoudende zorg der regering. Lid 2. Het geven van onderwijs is vrij, behoudens het toezicht van de overheid en, voor wat bij de wet aangewezen vormen van onderwijs betreft, het onderzoek naar de bekwaamheid en de zedelijkheid van hen die onderwijs geven, een en ander bij de wet te regelen. Lid 3. Het openbaar onderwijs wordt, met eerbiediging van ieders godsdienst of levensovertuiging, bij de wet geregeld. Lid 4. In elke gemeente wordt van overheidswege voldoend openbaar algemeen vormend lager onderwijs gegeven in een genoegzaam aantal openbare scholen. Volgens bij de wet te stellen regels kan afwijking van deze bepaling worden toegelaten, mits tot het ontvangen van zodanig onderwijs gelegenheid wordt gegeven, al dan niet in een openbare school. Lid 5. De eisen van deugdelijkheid, aan het geheel of ten dele uit de openbare kas te bekostigen onderwijs te stellen, worden bij de wet geregeld, met inachtneming, voor zover het bijzonder onderwijs betreft, van de vrijheid van richting. Lid 6. Deze eisen worden voor het algemeen vormend lager onderwijs zodanig geregeld, dat de deugdelijkheid van het geheel uit de openbare kas bekostigd bijzonder onderwijs en van het openbaar onderwijs even afdoende wordt gewaarborgd. Bij die regeling wordt met name de vrijheid van het bijzonder onderwijs betreffende de keuze der leermiddelen en de aanstelling der onderwijzers geëerbiedigd. Lid 7. Het bijzonder algemeen vormend lager onderwijs, dat aan de bij de wet te stellen voorwaarden voldoet, wordt naar dezelfde maatstaf als het openbaar onderwijs uit de openbare kas bekostigd. De wet stelt de voorwaarden vast, waarop voor het bijzonder algemeen vormend middelbaar en voorbereidend hoger onderwijs bijdragen uit de openbare kas worden verleend. Lid 8.De regering doet jaarlijks van de staat van het onderwijs verslag aan de Staten-Generaal.
Dit artikel geeft geen recht op vrije onderwijskeuze aan de burger. Het mandateert de staat tot het totaal controleren van het onderwijs voor zover deze dat wenst. Ook hier wordt een marktsector totaal afhankelijk gemaakt van de overheid. Zonder dat het de burger grondrechten geeft. Het hoort thuis in het grondwet hoofdstuk collectiveringsmaatregelen. Zoals alle andere zogenaamde sociale grondrechten.
De conclusie van deze serie. Een grondwet hoort een sectie te hebben die de rechten van de burgers probeert te borgen door een aantal rechten op te sommen die niet door andere wetgeving mag worden uitgehold. Het doel van een grondrecht is zekerheid geven aan de burger dat de staat deze rechten niet verder zal inperken. In de Nederlandse grondwet zijn de grondrechten in hoofdstuk 1 artikelen 1 tot en met 23 geregeld. Helaas zijn bijna alle artikelen tandeloos gemaakt door de overheid de mogelijkheid te geven niet nader omschreven beperkingen aan deze grondrechten vast te stellen. De Nederlandse grondwet biedt de burger daardoor juist geen enkele zekerheid maar holt deze in sommige gevallen juist uit. Dit is het geval met de sociale grondrechten. Deze bevestigen een collectivistische rol voor de overheid als grote herverdeler en zijn de grondslag voor in hoge mate marktverstorende en dus welvaart vernietigende wetgeving. De grondwet is daarnaast soms zelfs binnen een artikel met zichzelf in tegenspraak. De eerder getrokken conclusie dat een burger meer heeft aan een rol WC papier blijft gehandhaafd. De grondrechten sectie biedt de burger geen zekerheid maar mandateert juist een overheersende rol van de overheid op tal van vlakken van de maatschappij en behoort daardoor tot de foutere documenten die de mensheid heeft opgesteld.
